Ulysses et Cyclops

Ulysses, erro Graecus, reconditam insulam invenit. Statuit se hanc explorare nesciens terribilem monstrum ibi incolare.

Ulysses, ille Graecus, cum fidis comitibus suis in insolitam insulam advenerunt cujus existentiam non noverant. Erat in eo loco arcanissimo spelunca habitata a horrendo Cyclope vocato Polyphemo. Errones nescientes inierunt et in interiore grandi saxo inclusi sunt quod jam aditum obstruebat. Foedum Cyclopis os nunc face illuminatum est quae unum ejus oculum revelavit. Fortis Ulysses processit et Cyclops quaesivit : « Quis es ? » Ulysses oravit ne Cyplos interficere. Gigas respondit interficiendis duobus Ulyssis comitibus.

Postea Ulysses vinum monstro praebuit et hic repetiit. Deinde Polyphemus ebrius fuit et Ulyssem iterum rogavit quod nomen ei esset. Ille respondit : « Nemo nominor ! » et Cyclops obdormivit. Per ejus somnum, Ulysses ejus oculum cum palo dirupit.

Expergefactione, monstrum fratres vocavit ut auxilium peterent. Hi ab eo petiverunt quis ei iste fecisset et Polyphemus respondit : « Nemo ! ». Itaque alii Cyclopes abierunt. Postea cum Gigas suos verveces deduxit, eorum tergus tractavit ad sciendum num captivi evaderent. Ulysses autem strategicam sibi comitibusque confecerat ; nam ad animalium ventrum adhaeserant. Ita facile transierunt et in suam navem redierunt.